Προσφυγικό: Η έσχατη υποκρισία κυβέρνησης και ΕΕ
Του Τάκη Κυπραίου
Η Ε.Ε. έδειξε για άλλη μια φορά πως έχει πλήρως διακόψει τους δεσμούς της με τον ευρωπαϊκό ουμανισμό. Λατρεύει μόνο το χρήμα.
Ο κατήφορος που έχει πάρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τέλος. Στις συνομιλίες σχετικά με τις συμφωνίες της 18ης Μαρτίου της συνόδου κορυφής της Ε.Ε. για τους πρόσφυγες, η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε να ασκηθεί πίεση στην Τουρκία ώστε να περιορίσει τη μεταναστευτική ροή προς την Ελλάδα, να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, να εφαρμοστεί το διμερές πρωτόκολλο επανεισδοχής των προσφύγων, να επιταχυνθεί η μετεγκατάστασή τους και τέλος ζήτησε να λάβει οικονομική ενίσχυση για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας.
Η υποκρισία περισσεύει. Η περιώνυμη μετεγκατάσταση προϋποθέτει την απέλαση από την Ελλάδα προς την Τουρκία προσφύγων, ώστε να πραγματοποιείται η ισόποση μεταφορά προσφύγων από την Τουρκία προς κάποια ευρωπαϊκή χώρα.
Η ροή των προσφύγων είναι ουσιαστικά ανεξέλεγκτη. Τον κύριο έλεγχο στην στρόφιγγα θα τον ασκεί η Τουρκία με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Η Κομισιόν έχει ήδη δώσει στη δημοσιότητα σχετικά στοιχεία, που αποδεικνύουν την (αν)αποτελεσματικότητα αυτών των αποφάσεων. Από τις 22.500 υποθέσεις επανεγκατάστασης σε χώρες της Ε.Ε. (συμφωνία του Ιουλίου 2015) έχουν καλυφθεί 4.555 (το 1/5). Η Γαλλία έχει δεχτεί δεκαπέντε (ναι, ακριβώς 15!) πρόσφυγες. Αντίστοιχη είναι και η πορεία του προγράμματος μετεγκατάστασης.
Ενώ έχει αποφασιστεί να μετεγκατασταθούν από Ελλάδα και Ιταλία 160.000 πρόσφυγες τα επόμενα δύο χρόνια, έχει πραγματοποιηθεί, μέχρι σήμερα, το 6/1000 του προγράμματος, με τη Γερμανία να έχει δεχτεί 57 πρόσφυγες.
Ο ρυθμός της υλοποίησης των συμφωνιών καθιστά ορατό το μέλλον της χώρας μας, ως αποθήκης προσφυγικών ψυχών.
Η αποδοχή εκ μέρους της Ελληνικής κυβέρνησης της εγκατάστασης των ΝΑΤΟικών ναυτικών δυνάμεων στο Αιγαίο, που δεν αποτελούν ευρωπαϊκή δύναμη (συμμετέχουν Καναδάς και Τουρκία), με τους όρους και τις προϋποθέσεις που αποδέχτηκε να γίνει η Τουρκία, επισημοποιεί το σύνολο των Τουρκικών διεκδικήσεων για το Αιγαίο, τα ελληνικά νησιά του και τις γκρίζες ζώνες.
Το πιο σημαντικό όμως της συμφωνίας, είναι η ανακήρυξη της Τουρκίας ως “ασφαλούς τρίτης χώρας”.
Αυτή η αναγνώριση παραγνωρίζει όσα συμβαίνουν με τους Κούρδους και τις νότιες περιοχές της χώρας, αλλά και γενικότερα στο εσωτερικό της γείτονος σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία του τύπου, τα δικαιώματα των μειονοτήτων κ.α.
Γίνεται με μοναδικό σκοπό να διασφαλιστεί, με βάση το διεθνές δίκαιο και τις αντίστοιχες διεθνείς συμφωνίες, η πρόσβαση σε αποτελεσματικές διαδικασίες χορήγησης ασύλου για όλα τα άτομα που έχουν ανάγκη διεθνούς προστασίας από την Τουρκία. Εν ολίγοις βαφτίζουμε το κρέας ψάρι και όλα καλά.
Το μέλλον διαγράφεται εξαιρετικά δυσοίωνο. Όταν η κατάσταση στο προσφυγικό επιδεινωθεί περισσότερο, γιατί με τα μέτρα που λαμβάνονται όλοι ξέρουν το αδιέξοδο, άρα και την επερχόμενη επιδείνωση, προβλέπεται η εφαρμογή του σχεδίου με το όνομα “βελτίωση της ανθρωπιστικής κατάστασης στη Συρία”.
Σχέδιο, που προβλέπει τη συνεργασία Τουρκίας και Ε.Ε. και στοχεύει στο να επιτρέψει στους πρόσφυγες να ζήσουν σε ασφαλέστερες περιοχές εντός της Συρίας.
Παράλληλα, για την υλοποίηση αυτού του στόχου, η Διεθνής Ομάδα Στήριξης της Συρίας στο Μόναχο ανέλαβε στις 11-12 του Φλεβάρη τρεις δεσμεύσεις: 1. Ελεύθερη, χωρίς εμπόδια πρόσβαση της “ανθρωπιστικής βοήθειας” στο έδαφος της Συρίας. 2. Εκεχειρία, πλην του πολέμου κατά του ISIS και άλλων ομάδων που έχουν χαρακτηριστεί ως τρομοκρατικές, και 3. Προώθηση πολιτικής λύσης για να τερματιστεί το σημερινό πολιτικό αδιέξοδο.
Όταν αρχίσουν να πραγματοποιούνται κάποιες από αυτές τις δεσμεύσεις η Ε.Ε. θα χαρακτηρίσει “ασφαλή” την επιστροφή των προσφύγων στη Συρία. Τότε οι πρόσφυγες θα αποχαρακτηριστούν και θα γίνουν “παράτυποι μετανάστες” δίνοντας στις κυβερνήσεις της Ε.Ε. και στην Τουρκία το πράσινο φως για τη βίαιη επιστροφή εκατομμυρίων προσφύγων πίσω στη Συρία.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παρόλο που γνωρίζει επακριβώς αυτούς τους σχεδιασμούς, αποδέχεται πλήρως την υλοποίησή τους και παράλληλα, με την συνδρομή των κυρίαρχων ΜΜΕ, αποπροσανατολίζει το λαό δίνοντας έμφαση στην ανθρωπιστική βοήθεια που έτσι κι αλλιώς οφείλουμε να προσφέρουμε στους πρόσφυγες.
Αυτός ο κατήφορος οδήγησε στη μετατροπή των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου από τόπους που εκτυλίσσονται δράματα σε αξιοθέατα.
Απέναντι σ’ αυτή τη δύσοσμη διεθνή κατάσταση, με θύματα εκατομμύρια αθώους ανθρώπους που τους ξερίζωσε ο πόλεμος, ο ελληνικός λαός απέδειξε για άλλη μια φορά τη βαθιά αλληλεγγύη του για τους κατατρεγμένους. Έσωσε με αυτοθυσία ζωές, πρόσφερε απ’ το υστέρημά του, αγκάλιασε με ζεστασιά τους παγωμένους που ξέβραζε η θάλασσα. Έδειξε όλο του το μεγαλείο, με ανιδιοτέλεια και ευθύνη.
Ωστόσο, για να μην αφήσει περιθώρια υπονόμευσης και εκμετάλλευσης του αγώνα του πρέπει παράλληλα να αγωνιστεί ενάντια στην ουσιαστική αιτία που προκαλεί την προσφυγιά. Για να μην μετατραπεί η αλληλεγγύη του σε φιλανθρωπία είναι ανάγκη να αγωνιστεί ενάντια στον πόλεμο, που έχει όνομα και πάτρονες.
Είναι ένας πόλεμος που οργάνωσαν, καθοδηγούν και ενισχύουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (αμερικανικές και ευρωενωσιακές), με σκοπό το διαμελισμό και εν συνεχεία τον έλεγχο της χώρας αλλά και της ευρύτερης περιοχής από τους ίδιους.
Πρέπει μαζί με τη βοήθεια που προσφέρουμε να αγωνιστούμε για την ειρήνη. Η Ε.Ε. έδειξε για άλλη μια φορά πως έχει πλήρως διακόψει τους δεσμούς της με τον ευρωπαϊκό ουμανισμό. Λατρεύει μόνο το χρήμα.
Δεν μας ενώνει πλέον με αυτήν κανένας βαθύς δεσμός. Είναι καιρός να φύγουμε απ’ την Ε.Ε. εκτός των οικονομικών και πολιτικών λόγων και για λόγους ηθικής και πολιτισμού.
Ας διεκδικήσουμε λοιπόν το σταμάτημα του πολέμου, την ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση των προσφύγων, την έξοδο της Ελλάδας απ’ το Σένγκεν και την Ε.Ε. Το οφείλουμε άλλωστε και στους πρόσφυγες.
Πηγή: http://kommon.gr/ - 21 Μαρτίου 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου