Η τηλεοπτική δημοκρατία γιορτάζει

Αναδημοσίευση από εδώ.

Photo/Damian Dovarganes

ΤΡΙΤΗ ΜΑΤΙΑ

Συντάκτης: Μαριάννα Τζιαντζή

Ημέρα γιορτής της τηλεοπτικής δημοκρατίας η χθεσινή, αφού ένα αστέρι της, ο Ντόναλντ Τραμπ, εκλέχτηκε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Από το 2004 και για 14 συνεχείς σεζόν ο Τραμπ ήταν παρουσιαστής και συμπαραγωγός του ριάλιτι του NBC «Ο μαθητευόμενος» («Τhe Apprentice»). Η διαφορά του από τον Ρόναλντ Ρίγκαν, που επίσης είχε θητεύσει στον κόσμο του θεάματος, ήταν ότι ο Τραμπ δεν υποδυόταν τον καουμπόη, αλλά τον εαυτό του.

Ο «Μαθητευόμενος» είναι ένα από τα μακροβιότερα αμερικανικά ριάλιτι. Εμπνευστής του είναι ο Μαρκ Μπαρνέτ, ο πνευματικός πατέρας του περιβόητου «Βig Brother». Σε κάθε κύκλο, οι παίκτες αναλαμβάνουν αποστολές στις οποίες πρέπει να επιδείξουν το εμπορικό και οικονομικό τους δαιμόνιο. Σε κάθε επεισόδιο, ο παίκτης που απομακρύνεται από το παιχνίδι ακούει από τα χείλη του Τραμπ τη φράση «Υou’re fired!» («Απολύεσαι»), η οποία έγινε παροιμιώδης. (Αντίστοιχη, ως προς τη διάδοσή της, με το «Ι have a dream» του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.)

Ο «Μαθητευόμενος» έκανε διεθνή καριέρα, π.χ., προβλήθηκε με επιτυχία στο BBC, όμως η Ελλάδα αποδείχτηκε ανεπίδεκτη επιχειρηματικής μαθήσεως.

Η ελληνική εκδοχή του, με τίτλο «Ο υποψήφιος» (Alpha, 2004) δεν μακροημέρευσε, ενώ τηλεοπτικός ομόλογος του Τραμπ ήταν ο Πέτρος Κωστόπουλος, ο βασιλιάς του ελληνικού λαϊφστάιλ, πετυχημένος εκδότης τότε και πρόεδρος της IΜΑΚO.

Στην ελληνική εκδοχή, το «Υοu’re fired» είχε γίνει «Εφυγες!», όμως αυτό που τελικά έφυγε ήταν το ίδιο το ριάλιτι και αργότερα, στα χρόνια της κρίσης, ο όμιλος του κ. Κωστόπουλου. Το μιντιακό σκοτάδι τύλιξε τους εργαζόμενους της IΜΑΚO, που έμειναν άνεργοι, όχι όμως και τον παλιό εργοδότη τους.

Το έπαθλο για τον νικητή κάθε κύκλου του «Αpprentice» ήταν η πρόσληψή του σε κάποια επιχείρηση του Τραμπ με ετήσιο μισθό 250.000 δολάρια. Ομως και στη μικρή Ελλάδα ο νικητής θα εργαζόταν στην ΙΜΑΚΟ για ένα έτος και με απολαβές 200.000 ευρώ.

Την Ελλάδα της προόδου, την Ελλάδα που ανοίγει τα επιχειρηματικά φτερά της εκπροσωπούσαν οι 14 παίκτες του «Υποψήφιου».

Με κομψά μαύρα ταγέρ και γόβα στιλέτο οι κυρίες, με κοστούμι που έφερνε προς Artisti Italiani ή κάτι παρεμφερές οι κύριοι.

Αρκετοί από αυτούς είχαν περάσει από κάποιο κόλετζ στην Ελλάδα ή την Αγγλία, είχαν τσαλαβουτήσει στα νερά της business administration (ή «μπίζνες αντμινιρέσιον», όπως θα έλεγε ο Κώστας Χατζηχρήστος), έπαιζαν στα δάχτυλα την ελληνοαγγλική των γραφείων, μιλούσαν για μπάτζετ, για πρότζεκτ, για μίτινγκ.

Ηταν τα αυριανά golden boys (και girls) του ελληνικού επιχειρηματικού στερεώματος. Και το σκηνικό, ανάλογο. Ξενοδοχεία πολλών αστέρων, ακριβά αυτοκίνητα, ντιζαϊνάτα γραφεία, αίθουσες συσκέψεων που έσταζαν σοβαρότητα κι ευρωπαϊκή φινέτσα. Τίποτα που να θυμίζει Psorokostena.

Τον ελληνικό κλώνο του «Μαθητευόμενου» δεν τον έφαγε η δήθεν εχθρότητα των Ελλήνων απέναντι στην επιχειρηματικότητα, ούτε η αμφισβήτηση του μοντέλου που πρόβαλλε ούτε η οικονομική κρίση. Βούλιαξε κάτω από το βάρος της πλήξης την οποία ανέδιδε.

Ομως στην Αμερική, ο «Μαθητευόμενος» αποδείχτηκε ένα από τα μονοπάτια (αν και όχι το πιο σημαντικό) που οδήγησαν τον Ντόναλντ Τραμπ στην εξουσία. Ο τηλεοπτικός Τραμπ δεν είναι δείγμα του νέου λαϊκισμού ή της αμερικανικής χοντροκοπιάς, αλλά γέννημα-θρέμμα του αμείλικτου ορθολογισμού της επιχειρηματικής εξουσίας.

Πηγή: efsyn.gr - 10 Νοέμβρη 2016